Samenvatting:

Yanek wordt van kamp naar kamp gestuurd, gemarteld, uitgehongerd en uitgebuit. Hij komt onder andere in Birkenau, Auschwitz, Sachsenhausen , Bergen-Belsen en Buchenwald. Soms gaat de reis, als vee gestapeld, in een wagon maar ook moet hij tot twee maal toe deelnemen aan een dodenmars.Honderden kilometers lopen in de kou en sneeuw zonder eten en drinken langs de lijken van de mensen die het niet gered hebben.

Hij overleefd de verschrikkingen van kampleider Amon Goeth en komt oog in oog te staan met Josef Mengele. Het dagelijks leven en het getreiter en onmenselijke gedrag van de nazi’s in het kamp worden omschreven en ondanks alle ontberingen blijft Yanek vasthouden aan het goede in de mensen. Hij raakt bevriend met Fred die voor zijn ogen wordt opgehangen. Hij helpt een jongen de dag door te komen tijdens de dodenmars en de volgende dag loopt de jongen zo bij hem weg zonder zijn eten te delen of te bedanken.

Maar hij weet te overleven.

Na de bevrijding is hij bijna al zijn familie kwijt geraakt in de oorlog, op zijn neef Youzek en zijn vrouw na. Ze delen hun verhalen en maken voorzichtig plannen voor de toekomst. Yanek is vastbesloten naar Amerika te gaan.In maart 1948 kan hij vertrekken op een nieuw leven te gaan beginnen.Yanek/ Jack woont nu in New York met zijn vrouw Ruth. Ze reizen samen het land door om te vertellen over de Holocaust.

In het verhaal staat: ” zou iemand die niet inde kampen had gezeten ons begrijpen? We zouden alles kunnen vertellen, alle verschrikkingen tot in detail kunnen beschrijven, maar wie er niet bij was geweest, zou het nooit kunnen begrijpen “…

Het verhaal heeft grote indruk bij mij achtergelaten. In korte, heldere zinnen en woorden wordt een tijdsbeeld gegeven over het verschrikkelijkste wat iemand kan mee maken.  Het is door de begrijpelijke schrijfstijl ook geschikt voor de jongere lezers. Het is  inderdaad niet te begrijpen dat mensen zo werden behandeld maar ook dat er mensen waren die dat deden. Als je leest over de ontberingen, de martelingen, de zinloze arbeid om te treiteren, mensen die zwaar ondervoedt moesten werken, vermoord werden zonder reden, vervoerd als vee het is echt niet te begrijpen.Des te belangrijker is het dat deze verhalen verteld blijven worden.

Het boek is op een manier geschreven dat je er door heen getrokken wordt en wilt blijven lezen, dat je wilt weten hoe het verder gaat met Yanek en hoe het afloopt.Ik vond het nawoord van de auteur een goede afsluiting van het verhaal.Hier verteld hij over het waarom hij voor een fictief  verhaal heeft gekozen en over de feiten die hierin verwerkt zijn.

Dit boek zou eigenlijk iedereen moeten lezen zodat we niet vergeten….